معنی دون کوه - جستجوی لغت در جدول جو

دون کوه

لغت نامه دهخدا

ازن کوه

(اُ زُ)

کوهی است در لاریجان. (سفرنامۀ مازندران و استراباد رابینو ص 157 بخش انگلیسی از نقشه های شتال و دمرگان)

لغت نامه دهخدا

زین کوه

بمعنی زین کوده است که قرپوس زین اسب باشد، (برهان)، زین کوهه، (ناظم الاطباء)، رجوع به زین کوده و زین کوهه شود

لغت نامه دهخدا

دوستکوه

دهی است از دهستان حومه بخش رودسرشهرستان لاهیجان، دارای 190تن سکنه، آب آن از نهر پل رود تأمین می شود، (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

دو کوهه

(دُ هََ / هَِ)

دوکوهانه:
هیون دو کوهه دگر شش هزار
همه بارشان آلت کارزار.
اسدی

لغت نامه دهخدا

دست کوه

نام کوهی در شبانکاره به فارس در بلوک دارابجرد... نام این کوه را به اختلاف قرائات دستورکوه، ستورکوه، رستق کوه و کوه رستو نیز نوشته اند. (نزهه القلوب چ اروپا مقالۀ 3 ص 194)

لغت نامه دهخدا

کوه کوه

بسیار زیاد، فراوان، (فرهنگ فارسی معین)، از سر تا پا، (ازآنندراج)، کوه تاکوه، (ناظم الاطباء)، پشته پشته، تپه تپه، برآمدگیها و برجستگی های بسیار بلند:
تلی گشته هر جای چون کوه کوه
برش چشمۀ خون ز هر دو گروه،
فردوسی،
به هر جای بد توده چون کوه کوه
ز گردان ایران وتوران گروه،
فردوسی،
به هم بر فکندندشان کوه کوه
ز هر سو به دور ایستاده گروه،
فردوسی،
نخست لدروه کز روی برج و بارۀ آن
چو کوه کوه فروریخت آهن و مرمر،
فرخی،
خون روان شد همچو سیل از چپ و راست
کوه کوه اندر هوا زین گرد خاست،
مولوی،
کنم وصف پیلان گردون شکوه
که کیف خیالم رسد کوه کوه،
یحیی کاشی (از آنندراج)،
مگر ابدال چرخ این کوه دیده
که بانگش کوه کوه از سر پریده،
سالک قزوینی (از آنندراج)